مورچه های بی آزار
ملامتوکل آخوند مصاحبه ی اختصاصی با بی بی سی کرده و ادعا که طالبان از حمله ی 11 سپتمبر خبر نداشتند. و ابراز تأسف که طالبان را به کنفرانس بن دعوت نکردند. کار کمیسیون تحکیم صلح مجددی را نیز در این مصاحبه به هیچ گرفته و گفته که طالبان به این راضی نیستند که تنها برگردند به خانه ی شان. آنها بیشتر از این می خواهند. حرف های این دیپلومات سابق طالبان را که به زبان آدم ترجمه کنیم، به این معناست که طلبه ی کرام می خواهند در قدرت سهمی داشته باشند.
سهم دادن طالبان در قدرت هیچ معنایی جز تکرار فاجعه ی سهمگیری حزب هیتلر در قدرت آلمان نیست. طالبان به خوبی ثابت کرده اند که استعداد چه کارهایی را دارند.
از سوی دیگر، اینهمه نماینده در پارلمان که در تعصب دینی، مذهبی و قومی گوی سبقت را از طالبان هم برده اند، با اینهمه وزیر متعصب، در راس شان آقای خرم، آیا بازهم طالبان از کمبود سهمگیری در قدرت شاکی اند؟
در کابل وقتی با چنین حالت هایی آدم بر می خورد، کوتاه می گوید: همد غری هم نری!
اگر آدم در مورد طالبان فقط از زبان متوکل آخوند بشنود، چنین معلوم می شود که طالبان مورچه های معصومی بودند نه چیزی بیشتر.
آما آیا واقعاً چنین است؟
مثل این که به خاطر بی کفایتی دولتمردان کنونی از یک سو و بلا به پس تان گویی جامعه ی جهانی از سوی دیگر، عده یی هستند که دوران طالبان را با نوستالژی یاد می کنند. و بازهم مثل این که سوره والعصر تنها در افغانستان مصداق عملی پیدا می کند.
من از این بابت ناراحتم. شما را نمی دانم و کاری هم به کار تان ندارم.
سهم دادن طالبان در قدرت هیچ معنایی جز تکرار فاجعه ی سهمگیری حزب هیتلر در قدرت آلمان نیست. طالبان به خوبی ثابت کرده اند که استعداد چه کارهایی را دارند.
از سوی دیگر، اینهمه نماینده در پارلمان که در تعصب دینی، مذهبی و قومی گوی سبقت را از طالبان هم برده اند، با اینهمه وزیر متعصب، در راس شان آقای خرم، آیا بازهم طالبان از کمبود سهمگیری در قدرت شاکی اند؟
در کابل وقتی با چنین حالت هایی آدم بر می خورد، کوتاه می گوید: همد غری هم نری!
اگر آدم در مورد طالبان فقط از زبان متوکل آخوند بشنود، چنین معلوم می شود که طالبان مورچه های معصومی بودند نه چیزی بیشتر.
آما آیا واقعاً چنین است؟
مثل این که به خاطر بی کفایتی دولتمردان کنونی از یک سو و بلا به پس تان گویی جامعه ی جهانی از سوی دیگر، عده یی هستند که دوران طالبان را با نوستالژی یاد می کنند. و بازهم مثل این که سوره والعصر تنها در افغانستان مصداق عملی پیدا می کند.
من از این بابت ناراحتم. شما را نمی دانم و کاری هم به کار تان ندارم.
Posted by علی رمضانی
کلمات کلیدی:
